1. იაპონიაში არ იციან, რა არის ქურდობა. ისეთ დიდ ქალაქშიც კი, როგორიც ტოკიოა, ადამიანები არასოდეს კეტავენ მანქანას და საცხოვრებელი სახლის კარს. მაღაზიებს თავიანთი საქონელი პირდაპირ ქუჩაში გამოაქვთ და ყურადღებას არ აქცევენ, რადგან იციან, რომ ფულის გადაუხდელად არავინ არაფერს აიღებს. ფაქტობრივად, იაპონელი საზოგადოება ამ მანკიერი თვისების გარეშე ცხოვრობს და ეს ყოველი ფეხის ნაბიჯზე იგრძნობა.
ტოკიოში მილიონობით ველოსიპედისტი მოძრაობს, მაგრამ, სხვა ქვეყნებისგან განსხვავებით, აქ ველოსიპედს არავინ იპარავს. ადამიანები, უბრალოდ, ტრანსპორტს ქუჩაში ტოვებენ და თავიანთ საქმეებზე მიდიან.
2. კიდევ ერთი თვისება, რაც იაპონიას დანარჩენი მსოფლიოსგან გამოარჩევს, საზოგადოების ქცევის მაღალი კულტურაა. ფაქტობრივად, იაპონელები სხვას ისე ექცევიან, როგორც სურთ, რომ მათ მოექცნენ. გზებსა და ავტომაგისტრალებზე ვერ შეხვდებით ვერც ერთ უვიც და თავხედ მძღოლს; რიგში დგომისას, არავინ შეეცდება თქვენ წინ „გაძრომას“; არავინ მოგმართავთ უხეშად და ა.შ. მეტროპოლიტენის სადგურებში აღნიშნულია, სად იღება ვაგონის კარი. იაპონელები იდეალურად სწორ რიგში დგანან და მშვიდად ელოდებიან მატარებლის გამოჩენას.
ალბათ, ყოველივე ზემოთქმულის შემდეგ, ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს, როგორ მიაღწია იაპონიამ განვითარების იმ დონეს, რომელზეც ამჟამად იმყოფება.