როდესაც შეყვარებული იყო, მუსიკას წერდა. ცხადია, მეუღლეს უამრავი ნაწარმოები მიუძღვნა.
მისთვის ყველაზე დიდი ბედნიერებაა ის, როდესაც ქუჩაში ხვდებიან და ეხუტებიან, როდესაც ტაშს უკრავენ. ამბობს, რომ ხალხის სიყვარული ყოველგვარ პრემიასა და წოდებას სჯობია, ამიტომ საქართველოს ვერასდროს დატოვებს. „მთლიანად საქართველოს კი არა, თბილისსაც ვერ ვშორდები“, - ამბობს ჩვენი მასპინძელი, კომპოზიტორი, საქართველოს სახალხო არტისტი და თბილისის საპატიო მოქალაქე ვაჟა აზარაშვილი.
მეუღლეზე ბევრს საუბრობს. „ეტყობა, გამიმართლა. ჩემი მეუღლე გარეგნობითაც ლამაზია, თან ჩემზე საკმაოდ უმცროსია და კარგი პოეტია. დუღაშვილს, კვალიაშვილს მის ლექსებზე აქვთ დაწერილი სიმღერები. შვილი ცნობილი კონცერტმაისტერია. ბევრ ჩემს კონცერტზე ფორტეპიანოს პარტიას ის უკრავს. მამაჩემი კონსერვატორიაში სწავლობდა - ბას ბარიტონი ჰქონდა, მამიდაჩემსაც ჰქონია კარგი ხმა. როდესაც გურიაში ჩავდიოდი, დედულეთში, ბაბუაჩემი - დედის მხრიდან - ჩონგურზე უკრავდა და მღეროდა.
ბატონ ვაჟას ერთი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს. კომპოზიტორი გვიყვება, რომ მისთვის დიდი სიხარული იყო ჯერ შვილის და მერე შვილიშვილების დაბადება.
კმაყოფილია, რომ მისი შრომა დაფასდა, მაგრამ შემოქმედებითად არის მომენტები, როდესაც რაღაცები არ მოსწონს. ამბობს, რომ გაუმართლა შემსრულებლებში. ნანი ბრეგვაძე მისი კურსელია. მის ნაწარმოებებს ასრულებდა თამარ გვერდწითელიც. ეთერ კაკულიასთვის და „ორერასთვისაც“ ქმნიდა. „ივერიისთვის“ ჩაიწერა სიმღერა „დინამო“. ვეტერან ფეხბურთელებთან ახლაც მეგობრობს.
ბევრი სიმღერა მიუძღვნა მშობლიურ თბილისს: „თბილისური ლირიკული“, „სიმღერა თბილისზე“, „სიმღერა მეტეხზე“... პოპულარულია და ბევრ თაობას აქვს შესრულებული მისი სიმღერები: „მუსიკა“, „დღეები მიდიან“, „პატარა გოგო“, „მზე ჩემი მეგობარია“, „ისევ წვიმს“, „სიმღერაა მთელი ჩემი ქონება“...
