- აბა, შენ მითხარი, ლიზიკო, რას აკეთებ, როცა ტუალეტში გინდა? - ეს კითხვა ისე დაუსვა მასწავლებელმა ფრიადოსან, კლასის სიამაყე ლიზას, რომ „თავხედური კითხვის“ ავტორ გივიკოსთვის თვალი არ მოუშორებია.
მასწავლებელს ინტონაციაზე ეტყობოდა, რომ მისი სცენარით, ლიზიკოს ასე უნდა ეპასუხა: „ხელს ვიწევ და დაბალი ხმით ვითხოვ ნებართვას“.
ამით პედაგოგი, როგორც ჩანს, უფრო ზუსტი აღმზრდელობითი ეფექტის მოხდენას ვარაუდობდა.
მაგრამ ლიზიკო რატომღაც დუმდა და მასწავლებელს გაკვირვებული სახით მისჩერებოდა.
- აბა, მიდი, ლიზა, გელოდები, მიპასუხე; შენ რას აკეთებ, როცა ტუალეტში გინდა?
ლიზიკოს ტუჩები აუცახცახდა, თვალები აუწყლიანდა...
- ბოლოჯერ გეკითხები, - ლამის უკვე ყვიროდა მასწავლებელი, - შენ რას აკეთებ, როცა ტუალეტში გიინდაა?
ლიზიკომ ამ ზეწოლას ვეღარ გაუძლო და უპასუხა:
- ტრუსიკს ვიწევ, მასწ!!!
გაკვეთილი, რა თქმა უნდა, ჩაიშალა...