ექსპერიმენტში მონაწილე ადამიანებს ის აერთიანებდათ, რომ ყველა მათგანი ჰოლანდიურ ენას სწავლობდა და ერთსა და იმავე დონეზე იყო.
ექსპერიმენტის ორგანიზატორებმა გამოსაცდელების ნახევარს 250 გრ სპირტიანი ლიმონის ტონიკის დალევა შესთავაზეს (ლიმონის გემო სპირტის დასაფარად იყო საჭირო), მეორე ნახევარს კი - უალკოჰოლო ტონიკი დაალევინეს.
ამის შემდეგ, ექსპერიმენტის მონაწილეებს ჰოლანდიური ენის სპეციალისტები გაესაუბრნენ და ყველა გამოსაცდელს ერთსა და იმავე კითხვა დაუსვეს.
მოგვიანებით, დიალოგების აუდიოჩანაწერი ჰოლანდიური ენის ექსპერტებს მოასმენინეს და სთხოვეს, შეეფასებინათ, რამდენად სწორად მეტყველებდნენ და რამდენად ძლიერი აქცენტი ჰქონდათ გერმანელებს. სპეციალისტების გარდა, საკუთარი მეტყველება 50-ვე გამოსაცდელს უნდა შეეფასებინა.
ჰოლანდიური ენის ექსპერტებმა აღიარეს, რომ ფხიზელ გერმანელებზე უკეთ ნასვამები მეტყველებდნენ. მათი წარმოთქმა უკეთესი იყო, აქცენტი კი - გაცილებით სუსტი. აღსანიშნავია, რომ სპირტიანი სასმელების ზემოქმედება არ გამოვლენილა გამოსაცდელების მიერ საკუთარი ენობრივი შესაძლებლობების შეფასებისას. რაც იმას ნიშნავს, რომ მათი წარმატების მიზეზი ალკოჰოლისგან გამოწვეული სითამამე არ ყოფილა.
ჯერჯერობით უცნობია, ეხმარება თუ არა ალკოჰოლი სხვა, მაგალითად, ინგლისურად ან რუსულად საუბარში, რადგან ამის დასადგენად, უამრავი სხვა ექსპერიმენტის ჩატარებაა საჭირო. ექსპერიმენტის ავტორები აღნიშნავენ, რომ ალკოჰოლი პანაცეა არ არის და უცხოელებთან დიალოგის წარმართვა უმჯობესია, სტიმულატორების გარეშე სცადოთ.
ასევე წაიკითხეთ: რატომ სარგებლობენ პოლიტიკოსები ჯადოქრების მომსახურებით?
