არაბული წარმოშობის სიტყვები ქართულში

მომზადებულია არაბული წარმოშობის ლექსიკა სულხან-საბა ორბელიანის „ლექსიკონ ქართულში“ მიხედვით:

არაყი - არაბულად ოფლს ჰქვიან, ვინაიდან იგიცა ქვაბის ოფლი არს, ხოლო ქართულად არაყსა სახელად იყი ეწოდების

აშიკი (აშიყი) - აშიყი არაბულია, ქართულად ტრფიალს ჰქვიან

ბარაქა - კურთხევა, წყალობა

ფიქრი - არაბთა ენაა, ქართულად საგონებელი, განზრახვა გულის-თქმა, წვლილმოგონება ჰქვიან 

ამაყი (არაბ. احمق) - ქართულად არ არის, ყიფი ჰქვიან, ბრიყვი

აქიმი (არაბ. حكیم/حكمآء) – „მცოდნე, ბრძენი“. აქიმი არაბთ(ა) ენაა, ქართულად მკურნალი ეწოდების 

ბარათი – სხვათა ენაა, მცირე ნაწერსა ჰქვიან, ქართულად ავთრათი [ევტრატი] ეწოდების 

ვაზნა – თოფის წამლის ჭურჭელი. სხვათა ენაა, ქართულად მუხტი ჰქვიან

თავაზა (არაბ. وضع) – სხვათა ენაა, ქართულად ბოდიში ჰქვიან 

თაღლითი (არაბ. تغلیط) – შეცდომაში შეიყვანა, იყო შეცდომის მიზეზი

მასხარა (არაბ. مسخرة) – გამცინებელი, ვინმეს გამამხიარულებელი.

მეიდანი (არაბ. میدان ) - მოედანი, არენა.

ლანჩი (არაბ. نعل ) - ფეხსაცმლის ძირი

სევდა (არაბ. سوداء) – დარდი, ნაღველი, კაეშანი, ვარამი.

ყალბი (არაბ. قلب) – გადატრიალებული, შეცვლილი, ამოტრიალებული, გადაქცეული რამედ.

შეღავათი (არაბ. سخاوة) – ვალდებულების შემცირება, შემსუბუქება, გაიოლება, დაზოგვა, შვება.

ავზი (ჰავზ. არაბ. حاض) – წყალი მოაგროვა.

ბადრი (არაბ. بدر) – სავსე მთვარე (გადატ. მზეთუნახავი)

ზეიმი (არაბ. زحم) – თავყრილობა, ჭყლეტა, მასა ხალხის. 

კამათელი – ნარდზე(დ) საგორ(ვ)ებელი 

კეფა (არაბ. قفاء) – კემხა, თავის უკანა კერძი 

მუხთალი (არაბ. محتال) – ცბიერი, ეშმაკი, მზაკვარი

ღაბაბი (არაბ. غبب/غبغب) – ყელის ჩამონაშვები 

ღალატი (არაბ. غلط) – შეცდომა, შეცოდვა, არასწორობა, მცდარობა, დაბნეულობა

შუღლი – სიტყვით ბრძოლა 

ნამუსი – ქართულად პირისწყალი, არაბულად შჯული 

ხაბაზი – მეპურე არაბულად 

ბუხარი (არაბ. بخار)

ხუმარა (არაბ. خمار)

სუფრა (არაბ. سفرة)

მუხთალი (არაბ. محتال )

მავთული (არაბ. مفتول ) 

ზეთი (არაბ. زیت ).