კვლევებს, დოქტორ კატრინ რეჰფელდის (Kathrin Rehfeld) ხელმძღვანელობით, მაგდებურგის (გერმანია) ნეიროდეგენერატიული დაავადებების შემსწავლელ ცენტრში ატარებდნენ.
კვლევაში მონაწილეთა საშუალო ასაკი 68 წელს შეადგენდა. წლინახევრის განმავლობაში ერთი ჯგუფი ნებაყოფლობით შეისწავლიდა სხვადასხვა სტილის ცეკვებს (მაგალითად, ჯაზი და ლათინოამერიკული ცეკვები), ხოლო მეორე ველოსპორტითა და სკანდინავიური სიარულით (სიარული სპეციალური ჯოხებით) იყო დაკავებული. კვლევის ყველა მონაწილეს აღენიშნებოდა ჰიპოკამპის ზრდა. ტვინის ეს ნაწილი ასაკის მატების მიმართ ძალიან მგრძნობიარეა, ამას გარდა ის გადამწყვეტ როლს თამაშობს მეხსიერების შენარჩუნებისა და სწავლის უნარის სფეროში. თანაც მხოლოდ ცეკვის შემსწავლელ ჯგუფში აღინიშნა წონასწორობის უნარის მატება. ამას გარდა, მათ ტვინის მარცხენა კბილანა ნაოჭი გაეზარდათ.
აქედან სპეციალისტებმა დაასკვნეს, რომ ცეკვა ყველაზე ეფექტური „სიბერის საწინააღმდეგო“ ვარჯიშია. ყველაფერთან ერთად ცეკვა ყველაზე ნაკლებტრავმული სპორტიც აღმოჩნდა. ახლა სპეციალისტები მოხუცებისთვის ვარჯიშის ოპტიმალურ პროგრამის შემუშავებით არიან დაკავებულები. მასში შევა ტანვარჯიში, წრთობა და რაღა თქმა უნდა, ცეკვები.
