მაშინ არ არსებობდა მაღვიძარების ისეთი მრავალფეროვნება, როგორიც ახლაა. ბევრისთვის გაღვიძების ნიშანი პირველი მზის სხივი, ანდა ეკლესიის ზარების ხმა იყო. ზოგსაც კამერდინერის კარზე შემპარავი და მოკრძალებული კაკუნი აღვიძებდა, მაგრამ ეს მაშინ, თუ დიდებული წარმომავლობის იყავი. ზოგჯერ ვერც მზის სხივი და ვერც კამერდინერი ვერ გიშველიდა. ამიტომაც XVIII საუკუნის ბატონები გაღვიძების სხვა საშუალებებს ეძებდნენ. მათგან ყველა როდი იყო უსაფრთხო.
ერთ-ერთი მსგავსი საფრთხის შემცველი „მაღვიძარა“ თქვენ წინაშეა. ის 1715-1725 წლებში გამოიგონეს და მას კაჟიანი მექანიზმი აქვს. ეს მექანიზმი (მას ფლინტლოკსაც უწოდებენ) ძირითადად საიარაღო საქმეში გამოიყენებოდა. კაჟი, რომელიც ჩახმახში იყო ჩაჭედილი, კვესზე ეცემოდა და ნაპერწკალს იძლეოდა. ნაპერწკალი ფალიაზე დაყრილ თოფის წამალს აალებდა და თოფიც გავარდებოდა.
რა თქმა უნდა, ფლინტლოკიანი მაღვიძარადან ტყვია არ ვარდებოდა, თუმცა გასროლის დამახასიათებელი ხმა კომპლექტში მაინც მოჰყვებოდა. ამას გარდა, დანიშნულ დროს ნაპერწკლით აალებული დენთი ცვილის სანთლის ფითილს ანთებდა, სანთელი გამოიწეოდა, ნელა იღებდა ვერტიკალურ მდგომარეობას და ოთახიც ნათდებოდა.
ერთია მხოლოდ, მძინარას თუ მაღვიძარას გასროლა და სანთლის შუქი ვერ გააღვიძებდა, მაშინ ხანძრისგან მოუწევდა გაღვიძება, თუ გაიღვიძებდა საერთოდ.
