6 ქვეყანა, სადაც ცოლის ყიდვა შეიძლება

ინდოეთი 

ინდოეთში მოსახლეობის 85% ტრადიციულ შეხედულებებს იზიარებს, რომლის მიხედვითაც ქალი ცოლად  ნათესავების მიერ არჩეულ მამაკაცს უნდა გაჰყვეს. არჩევით კი ნათესავები იმას ირჩევენ, ვისაც მეტი გამოსასყიდის გადახდა შეუძლია - თუ ფულით არა, ნახირით მაინც.

ფილიპინები 

აქ ქალები ფულის გულისათვის თავად თხოვდებიან. ეს არც პროსტიტუციაა და არც ესკორტ-მომსახურება. უბრალოდ ქალი უმუშევრობის გამო და „ანაზღაურებისთვის“ თხოვდება. სხვათა შორის - ეს ანაზღაურება საკმაოდ მაღალი იყო. ახლა ეს ტრადიცია თითქმის  დავიწყებულია, მაგრამ დროდადრო მსგავსი ფაქტები მაინც ხდება. 

ჩინეთი 

„ერთი შვილის“ პოლიტიკის გაუქმებამ და ჩინეთისთვის ტრადიციულმა ბიჭი შვილის ყოლის  სურვილმა დემოგრაფიული დისბალანსი გამოიწვია: ყოველ 100 გოგონაზე 120 ბიჭი იბადება. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, კაცების დიდი ნაწილი ჩინეთში ცოლს ვერ პოულობს. ამის გამო გოგონების მშობლები ძალიან დიდ გამოსასყიდს ითხოვენ - 24 ათას დოლარს.

იაპონია 

იაპონიაში ნამდვილი ცოლ-შვილის შენახვა  საკმაოდ ძვირი ჯდება, ამიტომაც მოხერხებულმა იაპონელებმა „ცოლების დაქირავების“ სააგენტო შექმნეს. მარტოხელა მამაკაცებს შეუძლიათ, ერთი კვირით ცოლი  შეუკვეთონ - ისეირნებენ ქალაქის ქუჩებში, ივლიან საყიდლებზე, ივახშმებენ, წავლენ სტუმრად.

პაკისტანი 

პაკისტანში, დაახლოებით, ისეთი ვითარებაა, როგორიც ინდოეთში. ქვეყნის მოსახლეობა მკაცრად იცავს ტრადიციებს და გოგოს საკუთარი ნებით გათხოვების უფლებას არავინ აძლევს.  გოგოს მშობლებს გამოსასყიდსაც საკმაოდ დიდს უხდიან, მიუხედავად მოსახლეობის ფინანსური მდგომარეობისა.

ავღანეთი 

ავღანეთში პოლიტიკაც და ქალების მდგომარეობაც რთულადაა. აქ ცოლებს უსულო საგანივით ყიდულობენ, თანაც - მცირე ასაკიდან დაწყებული. ქალებს კი არანაირი უფლებები არ აქვთ. მამაკაცებთან მათი ურთიერთობა მკაცრ პატრიარქატს ეფუძნება.