- ქალბატონო მანანა, წლებია, უცხოეთში მოღვაწეობთ, თბილისში შარშან დაბრუნდით...
- დიახ, თბილისში ბიზნესის წამოწყება ვცადე. ორ პარტნიორთან ერთად კაფე გავხსენი, თუმცა არასწორი მენეჯმენტისა და სხვა ბევრი მიზეზის გამო ისე ვერ აეწყო, როგორც ვფიქრობდი. ამიტომ, კაფე დავხურე და დავრწმუნდი, რომ საქმეში სხვა არავინ უნდა ჩარიო. მალე რუსეთში საქმიანი მივლინებით გავემგზავრები. ჩემი უფროსი ქალიშვილი, ლეილა იქ ცხოვრობს. სამი შვილის დედაა. მეორე შვილი, თამუნა თბილისში ცხოვრობს. მას ორი გოგო ჰყავს. ასე რომ, შვილიშვილებით მდიდარი ვარ.
- მათთან როგორი დამოკიდებულება გაქვთ?
- ლეილას შვილი, დავითი უჭკვიანესი ბიჭია. უკვე 4 ენაზე საუბრობს. შვილიშვილებთან ძალიან დიდი მეგობრობა მაკავშირებს. მათ აზრს პატივს ვცემ, რასაც კარგად გრძნობენ. ხმამაღალი სიტყვაც კი არასდროს მითქვამს. მათგან მოწიწებასა და რიდს ვგრძნობ. ბებოს არცერთი არ მეძახის. თამუნას გოგოები მანჩუელას მეძახიან, ლეილას შვილები კი - მანჩოს. ბებია რომ ვარ, ეს ხშირად ბევრს აკვირვებს.
- რა არის თქვენი სილამაზის საიდუმლო?
- ამ შეკითხვას ძალიან ხშირად მისვამენ. ყოველთვის ერთი პასუხი მაქვს. დილა რომ თენდება, უკვე მიხარია. გარეთ რომ გამოვდივარ, ყველა მიყვარს და მათი მოფერების სურვილი მიჩნდება. მონატრებული ნაცნობებისა და მეგობრების დანახვას ხომ ტირილამდე მივყავარ! ეს შინაგანი განწყობა გარეგნობაზე კარგად აისახება. გარდა ამისა, ბავშვობიდან ძალიან პრანჭია ვარ. მიყვარს, ქალი გამუდმებით მოწესრიგებული რომ არის. არ აქვს მნიშვნელობა, მაღაზიაში მიდის თუ სახლშია. ასტროლოგი მიშა ცაგარელი მეკითხებოდა, გამუდმებით ფორმაში როგორ ხარო. ერთხელ დილის 7 საათზე სახლში კამერით დამადგა. კარი რომ გავუღე და გაპრანჭული დავხვდი, გადაირია კაცი! სადმე რომ შევხვდებით, ამ ისტორიას ყველგან ჰყვება.
- „ივერიის“ პერიოდი როგორ გახსენდებათ?
- ოქროს ხანა იყო, ოღონდ მხოლოდ „ივერიისთვის“ კი არა, მთელი საქართველოსთვის. დღეში სამ-სამ სპექტაკლს ვმართავდით და მაყურებელს ცოცხალ შემოქმედებას ვაზიარებდით. ფილარმონიაში კონცერტის სანახავად ხალხი რაიონებიდან ავტობუსებით ჩამოდიოდა. ნუგზარ კვაშალი, ვახო ტატიშვილი და ანსამბლის სხვა წევრი ბიჭები ისეთი „საძაგლები“ იყვნენ, სიახლოვეს არავის მაკარებდნენ! „ივერიაში“ პირველად რომ მივედი, ისე მექცეოდნენ, როგორც პატარა გოგოს და სულ მიცავდნენ. გავიზარდე, ბებია ვარ, მაგრამ მათგან დღესაც იმავე დამოკიდებულებას ვგრძნობ.
- პოპულარობასთან ერთად, ადამიანის ირგვლივ ბევრი ჭორი ჩნდება ხოლმე. ალბათ არც თქვენ იყავით გამონაკლისი - „ივერიი“ ახალი სახე?
- „ივერიაში“ რომ გამოვჩნდი, ჩემზე ისეთი ჭორები მესმოდა, შოკში ვვარდებოდი. არადა, როგორი მეოჯახე და შვილებზე გადაყოლილი დედა ვიყავი, ეს ყველამ კარგად იცის. მაშინ გოგოები ხშირად მბაძავდნენ. ჩემნაირ ვარცხნილობას იკეთებდნენ და ჩემი სახელითა და გვარით სარგებლობდნენ. ეს ყველაფერი ძალიან მანერვიულებდა და მწყინდა. ერთხელ კონცერტის წინ გასახდელში ვიჯექი და მორიგი ჭორის გამო ვტიროდი. ალექსანდრე ბასილაიამ მკითხა, რა გატირებსო. მოვუყევი. იცი, როდის გექნება საქმე სატირლად, შენზე რომ აღარავინ არაფერს იტყვის და შენს თვალზე ცრემლი აღარ დავინახოო, მითხრა ბუთხუზმა და მას შემდეგ ამ საკითხზე აღარ მინერვიულია.
- ამჟამად რა სიახლეა თქვენს შემოქმედებით ცხოვრებაში?
- ბიზნესის წამოწყებამ რაღაც პერიოდი უაზროდ დამახარჯვინა. ახლა კი გადავწყვიტე, შემოქმედებით ცხოვრებას ისევ აქტიურად მივხედო. დავწერე ახალი სიმღერა, რომელსაც ჩემი საყვარელი მსმენელი მალე მოისმენს. თბილისში განსაკუთრებული არაფერი ხდება, თუმცა პრეზენტაციებსა თუ შოუებში ყოველთვის მეპატიჟებიან. მიხარია, რომ ხალხს არ ვავიწყდები და დიდ სითბოს დღესაც ვგრძნობ.