- სწორედ დღეს ვაპირებდი ავეჯის განვადებაზე ბოლო შესატანის გადახდას, - დაიწყო თავისი ამბავი პილემ. - ბანკში წასვლამდე გადავწყვიტე, ფული გადამეთვალა და მაგიდასთან ჩამოვჯექი, ზურგით კარისკენ. უცბად ზურგს უკან ხმა გაისმა: „ხელები მაღლა! სახით კედლისკენ დადექი!“ ვიყვირებდი, მაგრამ ამ ნაძირალამ რადიომიმღები ბოლო ხმაზე ჩართო და ოთახი ხმამაღალი მუსიკით აივსო. ასეთ ხმაურში ჩემს ყვირილს აზრი ეკარგებოდა. ცოტა ხნის შემდეგ, როცა უკან მოხედვა გავბედე, ოთახში უკვე აღარავინ იყო. მძარცველი გაქრა და მასთან ერთად მთელი ფული.
- ანუ თქვენ მისი სახის დანახვა ვერ მოახერხეთ? - შეეკითხა ვარნიკე. - ვერც მისი ოთახში შემოსვლა გაიგეთ და ვერც მისი გაქრობა?
- არა არ გამიგია, რადიომიმღების ხმამ ყველა სხვა ხმა დაახშო. - უპასუხა დაზარალებულმა.
ინსპექტორმა ვარნიკემ ოთახი გულდასმით დაათვალიერა და თქვა: მე რაღაც შევამჩნიე, რის გამოც თქვენი მონაყოლის არ მჯერა.
