უკიდურეს ჩრდილოეთში მცხოვრები ადამიანები ხშირად იძულებული ხდებიან, ნათესავებზე იქორწინონ.
ჩუქჩები ძირითადად მონოგამიურები არიან, თუმცა ძველად, მდიდარ მეჯოგეებს პრაქტიკული მოსაზრებების გამო, რამდენიმე ცოლი ჰყავდათ: დაქირავებული მუშახელისა და ირმების ყოველ ჯოგს კონკრეტული ქალი უვლიდა. როგორც წესი, პირველი ცოლი დიასახლისად მიიჩნეოდა, ხოლო მეორე - მის დამხმარედ.
ჩუქჩებს შორის გავრცელებული იყო ე.წ. ჯგუფური ქორწინების პრაქტიკაც, როცა რამდენიმე ნათესავი ან მეგობარი „შვედური ოჯახის“ მსგავს გაერთიანებას ქმნიდა. ჯგუფურ ქორწინებაში მყოფი მამაკაცები (ცოლით ამხანაგები) ცოლებს ერთმანეთში ცვლიდნენ, რისი მიზეზიც უმეტესად, უკიდურესი ჩრდილოეთის მკაცრი კლიმატური პირობები გახლდათ - ტუნდრაში მოხეტიალე მეჯოგეს შეეძლო, ღამის გასათევი და ოჯახური სითბო მეზობელ ბანაკში ეპოვა, თუ იქ მისი ცოლით ამხანაგი მეჯოგე ცხოვრობდა.
ჯგუფური ქორწინება ადამიანებს ძალიან აახლოებდა, რადგან ასეთი ურთიერთობის შედეგად შობილი ბავშვები საერთო შვილებად ითვლებოდნენ. მათ საერთო, დიდი ოჯახის ყველა წევრის მხარდაჭერა და მზრუნველობა გარანტირებული ჰქონდათ. ჯგუფური ქორწინება ნამდვილი შველა იყო უშვილო წყვილისთვის, რადგან ერთი წყვილის უშვილობას მეორეს ნაყოფიერება ავსებდა. ბავშვის დაბადება ჩუქჩებისთვის უდიდესი სიხარული გახლდათ, იმის მიუხედავად, ვინ იყო ბავშვის მამა.