25-ე კადრი და მისი გავლენა ქვეცნობიერზე - მითია თუ რეალობა?

ყველაფერი 1957 წელს დაიწყო, როდესაც ამერიკელმა მარკეტოლოგმა ჯეიმს ვაიკერიმ (James Vicary) საკუთარი ექსპერიმენტის შესახებ განაცხადა.

როგორც ვაიკერი ამბობდა, ექსპერიმენტის დროს რამდენიმე თვის განმავლობაში, ერთ-ერთი კინოთეატრის მაყურებელს სპეციალური აღჭურვილობის გამოყენებით „25-ე კადრის“ საშუალებით გაზიანი სასმელისა და პოპკორნის რეკლამას უჩვენებდნენ. ვაიკერის თქმით, ექსპერიმენტის მიმდინარეობის დროს გაზიანი სასმელისა და პოპკორნის გაყიდვა 10%-დან 50%-მდე გაიზარდა! სიახლე მთელ მსოფლიოში გავრცელდა და „25-ე კადრის შემქმნელმა“ დიდი ფულის შოვნა მოახერხა.

ფოტოზე: ჯეიმს ვაიკერი (James Vicary)

მალე 25-ე კადრის შესწავლას ხელი მეცნიერებმა და პროფესიონალებმა მოჰკიდეს. მალე დადგინდა, რომ მაყურებლის ყურადღებას 25-ე კადრიც იქცევს და 50-ეც, მაგრამ ნებისმიერი რეკლამა ან ინფორმაცია, რომელიც მყისიერად გაირბენს, ტვინის მიერ აღიქმება, როგორც უმნიშვნელო და გადაწყვეტილების მიღებაზე გავლენას არ ახდენს.

შემდეგ 1962 წელს, „25-ე კადრის“ მეთოდის ავტორმა ჯეიმს ვაიკერიმ თავად აღიარა, რომ ექსპერიმენტის შედეგები გააყალბა და ეს, უბრალოდ, მარკეტინგული ხრიკი, ვირუსული რეკლამა იყო.

90-იანი წლების ყვითელმა პრესამ 25-ე კადრთან დაკავშირებული ამბავი „გააცოცხლა“ და დიდი ხნის განმავლობაში აქტიურად ავრცელებდა. საუბრობდნენ იმაზეც, რომ შესაძლებელია “ფარული შეტყობინების” კეთილი მიზნებისთვის გამოყენება, მაგალითად, ნარკოტიკებზე ან ალკოჰოლზე დამოკიდებული ადამიანების განკურნება.

წყარო: www.bbc.com