25-ე კადრი და მისი გავლენა ქვეცნობიერზე - მითია თუ რეალობა?

ყველაფერი 1957 წელს დაიწყო, როდესაც ამერიკელმა მარკეტოლოგმა ჯეიმს ვაიკერიმ (James Vicary) საკუთარი ექსპერიმენტის შესახებ განაცხადა.

როგორც ვაიკერი ამბობდა, ექსპერიმენტის დროს რამდენიმე თვის განმავლობაში, ერთ-ერთი კინოთეატრის მაყურებელს სპეციალური აღჭურვილობის გამოყენებით „25-ე კადრის“ საშუალებით გაზიანი სასმელისა და პოპკორნის რეკლამას უჩვენებდნენ. ვაიკერის თქმით, ექსპერიმენტის მიმდინარეობის დროს გაზიანი სასმელისა და პოპკორნის გაყიდვა 10%-იდან 50%-მდე გაიზარდა!

სიახლე მთელ მსოფლიოში გავრცელდა და „25-ე კადრის შემქმნელმა“ დიდი ფულის შოვნა მოახერხა.

ფოტოზე: ჯეიმს ვაიკერი (James Vicary)

მალე 25-ე კადრის შესწავლას ხელი მეცნიერებმა და პროფესიონალებმა მოჰკიდეს. დადგინდა, რომ ინფორმაცია იმის შესახებ, თითქოს ადამიანის თვალი წამში მხოლოდ 24 კადრს არჩევს, მცდარია. კადრების გარჩევა დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორი სიმკვეთრისაა კადრი და რა სიჩქარით მოძრაობენ ობიექტები ეკრანზე. ასე რომ, ზოგჯერ ადამიანს შეუძლია გაარჩიოს 25-ეც და 26-ე კადრიც კი და ზოგჯერ, 20-ზე მეტიც ვერა.

1962 წელს „25-ე კადრის“ მეთოდის ავტორმა ჯეიმს ვაიკერიმ თავად აღიარა, რომ ექსპერიმენტის შედეგები გააყალბა და ეს, უბრალოდ, მარკეტინგული ხრიკი, ვირუსული რეკლამა იყო.

90-იანი წლების ყვითელმა პრესამ 25-ე კადრთან დაკავშირებული ამბავი „გააცოცხლა“ და დიდი ხნის განმავლობაში აქტიურად ავრცელებდა. საუბრობდნენ იმაზეც, რომ შესაძლებელია “ფარული შეტყობინების” კეთილი მიზნებისთვის გამოყენება, მაგალითად, ნარკოტიკებზე ან ალკოჰოლზე დამოკიდებული ადამიანების განკურნება.

წყარო: www.bbc.com