რატომ ცეკვავს კობრა მუსიკის ხმაზე?

სინამდვილეში რეპტილიები წვრთნას არ ექვემდებარებიან. ის, რომ კობრებს ცეკვისთვის პატარაობიდანვე წვრთნიან, მითია. რაც მაყურებელს ცეკვა ჰგონია, მათი ინსტინქტია. კობრებთან მუშაობის დროს მომთვინიერებელი მისი თვითგადარჩენის ინსტიქტს იყენებს. კობრას აიძულებენ „ყალყზე დადგეს“ და თავდასხმის ყოველ მცდელობაზე ურტყამენ. რეპტილია იკლაკნება და ცდილობს თავდასხმას, რეაგირებს რა იმ საშიშროებაზე, რომელსაც ადამიანი და მის ხელში არსებული საგანი წარმოადგენს, თუმცა საბოლოოდ, ხვდება, რომ ამ უცნაურ ნივთს არ უნდა შეეხოს და სალამურის დაკბენის ყველა მცდელობას წყვეტს. ის სისინით ზურგს აქცევს საძულველ საგანს - გარშემომყოფები კი ცეკვის ილუზიას ხედავენ, რადგან გველი, მომთვინიერებელთან ერთად, მუსიკის რიტმზე მოძრაობს.

სალამურზე თავდასხმის დროს კობრამ ცხვირი რომ არ დაიზიანოს, მომთვინიერებლები ინსტრუმენტზე რეზინის სამაგრს ამაგრებენ, ხოლო თავდაცვის მიზნით გველებს წინასწარ პირს უკერავენ ან შხამიან კბილს აძრობენ. თუ ოპერაცია კარგად ჩატარდა, კობრას ჩვეულებრივად შეუძლია სისინი, თავდასხმა და ენის გამოყოფაც კი, მხოლოდ ვეღარ იკბინება. სამწუხაროდ, ასეთი კობრა სიკვდილისთვის არის განწირული, რადგან 3-4 თვის განმავლობაში საკვებს ვერ მიიღებს.

სხვა ჯიშის გველებიც შეიძლება, რომ აიძულო, „იცეკვონ“, მაგრამ ისინი პირდაპირ გადმოდიან შეტევაზე, კობრების შოუ კი ეფექტურად გამოიყურება: ჯერ თავს წამოსწევენ, კაპიუშონს გახსნიან და მხოლოდ ამის შემდეგ იწყებენ რეალურ მუქარას. საკმაოდ ეფექტური გამოდის. თუმცა ყველა შემთხვევაში ცოცხალ არსებასთან (ამ შემთხვევაში რეპტილიებთან) ასეთი მოპყრობა არაეთიკურია.